Mesele aslında çok basit, ama insan kendi kültürünün kodlarından sıyrılamıyor bir türlü.
Benim için ölümden sonra cehennem, eğer varsa ki olabilmesi ihtimal dahilindedir, cennet olacak zaten.
Her günüm ve her anım yok olmak düşüncesiyle zaten bir çileye dönüşmüş; cehennemde yaşıyorum.
İnancın sıcacık kollarında huzur dolu değilim; bu müthiş varoluş beni büyülüyor kendimden geçiriyor olsada.
Var olmak benim için en gerçek cennet.
Ölünce eğer tekrar diriltileceksem, şimdi olduğu gibi, acılı ve çileli olacaksa da, benim için orası cehennem değil cennet olacak.
